De seneste dage har Slayerfans nok haft anlægget tændt flere gange for at høre ”Repentless”, som udkom i fredags på den gruopvækkende dato; 11. september. Endnu en gang, med et rystende ondt pladecover, og i det hele taget et ultimativt albumdesign, indbyder Slayer til en rejse gennem et væld af toptunet metalnumre. Dem som har ønsket sig et album med alle tricks fra bandets mest effektive stiltræk, har fået deres ønske opfyldt!
12 slagkraftige metalnumre
Intronummeret ”Delusions Of Saviour” har et foruroligende nervøst tempo, og starter med en enkelt lavmælt guitarstemme. Nummeret, som varer ca. halvandet minut, består af ét riff der varieres en smule hen ad vejen, og som bliver mere og mere insisterende.
Efter dette går titelnummeret ”Repentless” i gang, og albummets stil er hermed fastlagt, og der er i dén grad sørget for, at man som Slayer-fan ikke kan slippe albummet foreløbigt. Man må høre mere. Nummeret er hurtigt og ekstremt intenst, og Paul Bostaphs fantastiske trommer fyrer op under de slagkraftige guitar-riffs, og Tom Arayas stemme tordner ellers derud af.
Araya laver i løbet af albummet nogle tørre lange skrig, som både er indadvendte og udadvendte på samme tid. Eksempelvis har Araya både i 6. nummer ”When Stillness Comes” og i 8. nummer ”Implode” en sagte talepassage som man sjældent hører ham synge. Og han gør det med en god rusten klang i stemmen. Også i 7. nummer ”Chasing Death” byder Araya på et fedt klagende råb hen imod slutningen, og det løfter nummerets intensitet, lige før det slutter.
Kerry King har været overraskende god til at lave numre til dette album, nu hvor Hannemann ikke er her længere. Der er dog ét nummer som Hanneman har skrevet, og det kan man godt fornemme. Det er det 9. nummer ”Piano Wire”, som er lidt i stil med numre på albummerne ”South of Heaven” og ”Seasons In The Abyss”. Vokalen i ”Piano Wire” lyder egentlig lidt som ”Behind the Crooked Cross” fra albummet ”South of Heaven”, som har både har lidt punk- og lidt rock-vokal i sig.
”Piano Wire” skulle have været med på ”World Painted Blood”, og det var det sidste nummer som Slayer arbejdede på under den produktion. Tom Araya havde på det tidspunkt problemer med at finde en ordentlig vinkel til vokalen, så nummeret blev droppet og gemt til ”Repentless” i stedet. ”Piano Wire” er en glimrende forfriskning mellem de meget rytmeriff-baseret numre som King altid står for. I nummeret er der en vokal-melodi der faktisk er ret iørefaldende og nærværende, og det er muligvis et nummer som fansene vil lægge ekstra mærke til på albummet.
En tung og kontant afslutning
Man kan altid regne med at Slayer har en værdig afslutning på et album. Enten er nummeret hurtigt, ekstremt og aggressivt, eller også er det tungt og grusomt. Denne gang har de valgt det tunge…og ja, det er også grusomt! ”Pride In Prejudice” starter med en tør og intens trommeoptakt, og et mørkt mørkt riff går i gang. Kort efter kommer Tom Araya ind over det langsomme tunge akkompagnement, og man kan allerede efter kort tid høre, at det bliver en fed afslutning på ”Repentless”. Nummeret er mest lavet af tunge rytmer, men der bliver også plads til et enkelt up-tempo-riff som så falder ned i den tunge ende igen. I de sidste sekunder af nummeret, kommer skærende guitar-hyletoner, og de lyder som en parafrase over hyletonerne på titelnummeret/afsluttende nummer på debuten ”Show No Mercy”. Forhåbentligt er det et hint om at det er ny begyndelse for Slayer efter Jeff Hannemans død.
Opbygning
Der er mange gode elementer på albummet, og der er både klassiske tricks, og nye tricks. Faktisk er introet ”Delusions Of Saviour” det eneste enkeltstående instrumentalnummer som Slayer nogensinde har lavet. På debutpladen ”Show No Mercy”, havde de godt nok nummeret med dobbelttitlen ”Metal Storm / Face The Slayer”, hvor ”Metal Storm” var instrumentalt. Men ”Metal Storm” gik direkte over i ”Face The Slayer” uden ophold, og det lød lidt som om at de to numre bare var ét langt nummer.
Numrene på ”Repentless” er placeret med god balance i forhold de forskellige musikalske udtryk som de besidder. De allerede kendte numre; ”Implode”, ”When Stillness Comes” og ”Repentless”, som i denne rækkefølge blev udsendt på nettet før hele albummet udkom, får i konteksten med de andre numre, et ekstra kvalitetsløft.
I numrene ”Vices” (1:41), ”Cast the First Stone” (ved 2:06), ”When The Stillness Comes” (ved 3:41) og ”Chasing Death” (ved 1:15) er der riffs der lidt ligner hinanden. Man kan godt argumentere for at de er lige lovligt for tæt på hinanden. Men det er også som om, at denne type riff er noget der giver albummet en sammenhæng, og dermed et stiltræk der er lidt anderledes end de andre albums.
Der gøres også brug af Slayers kendte ”rytmiske pauser” mellem numrene. F.eks. mellem ”Implode” og ”Piano Wire”, har pausen en præcis længde ligesom et kort uhørligt rytmisk slag, og ”Piano Wire” starter med en rytme, der på en måde allerede er sat i gang af det forrige nummer. Disse rytmiske pauser gør tit en stor forskel på Slayers albums, og dette gælder især ”Reign in Blood”, hvor der er rytmisk timing i alle pauserne, så pulsen bliver holdt oppe gennem hele albummet.
Tekster
Med beskrivelser af rendyrket had og ekstrem vold, blæser ordene ud af Tom Arayas mund, og man er hermed fanget i grænseoverskridende psykopati i underholdnings navn. Der er sparet på de avancerede ord, som man hørte i ældre Slayer-albums, og her er der valgt mere simple ord i sætningerne. Temaerne er stadig beskrevet på en yderst eksplicit måde, men det er lettere at høre hvad der bliver sunget end i gamle dage. Teksterne har lidt af punkgenren i sig, og det er en meget umiddelbar stream of consciousness-vrede der bliver spyttet ud i æteren, og de første ord på albummet lyder således:
Arrogance, violence, world in disarray, Dealing with insanity every fuckin’ day
I hate the life, hate the fame, hate the fuckin’ scene, Pissing match of egos, fuck their vanity
Ain’t got the time, I don’t want anything from you, Feeding on my tolerance is all you fuckin’ do
No looking back, no regrets, no apologies, What you get is what you see
Live fast, on high, Repentless, let it ride
De mange punkagtige svadaer går rent i gennem, og blander sig fint med det meget voldsomme og utæmmelige akkompagnement til Tom Arayas ufattelige skræmmende og intimiderende stemme. I det 10. nummer ”Atrocity Vendor”, spares der heller ikke på bandeordene og truslerne:
This is more than just my endless rapture, I’ll fucking guarantee of your impending disaster,
A socio-path with my thawable control, Aggregate of terror watch the seeds of death unfold,
I’ll never hesitate to break you, rape you, sever every part of you, Reeking of his breath,
It’s a new fucking nightmare, I am torture unconfined, cancer shooting from my eyes,
Hell yes, agony is real,I can show you how it feels, Violence pulses in my veins, death forever reigns
Produktionen
”Repentless” er produceret og mixet af Terry Date, som er kendt for sit producer-arbejde for bands som Soundgarden og Pentera. Det er sjældent at nogen tør lave en old school metallyd, og ”Repentless” er et eksempel på god lydkvalitet som samtidig ikke bliver for ren og poleret. Trommelyden på dette album er noget af det bedste man har hørt i metalgenren nogensinde, og det er som om at overtonespektret fra de jordrystende trommer, indfanger guitarer og bas, og får det hele til at smelte sammen til en organisk akkompagnements-enhed. Dette solide akkompagnement giver i den grad grobund for, at Tom Araya kan eksperimentere med sin karakteristiske vokal.
Der er gået 6 år siden ”World Painted Blood” udkom, men det har været værd at vente på, for ”Repentless” holder hundrede procent, og man har fornemmelsen af at Slayer er stærkere end nogensinde.
Slayer har haft nogle udskiftninger på trommerne (bl.a. har Jon Dette spillet med Slayer live i 1997 og 2013), men Paul Bostaph har været den trommeslager som havde en fremtid som fast medlem i bandet. Og med en afdød guitarist, var det selvfølgelig vigtigt at finde en guitarist af samme støbning som kan give modspil til Araya, King og Bostaph. Valget var Gary Holt fra Exodus, som også er en erfaren herre i metal-branchen. Tom Araya udtaler;
After 35 years, the thing that Kerry and I share is our dedication to the band, and Jeff’s included in that. It’s the same with Gary. He’s been doing this a long time and he’s had the same commitment. It’s a common bond we share with a lot of musicians out there.
Tom Araya, (kilde: Nuclear Blast.)
Selvom der kun er to oprindelige medlemmer tilbage i bandet, er Slayer-ånden intakt, og man kan helt sikkert vente sig mere rystende metal i fremtiden, både med hensyn til studiealbums og live-oplevelser. Og som man nok har opdaget, spiller Slayer som hovednavn i Kulturværftet i Helsingør torsdag d. 3. december sammen med Anthrax og Helhorse. Koncerten anmeldes selvfølgelig her på RockZeit.
Vurdering
Jeg har sjældent haft noget lignende i hænderne som dette altomspændende thrash-mesterværk. Det er allerede én af mine Slayer-favoritter”.
Repentless er et kompromisløst og stilbevidst thrash-album, som har kvaliteter i kategorierne musik, tekst, design, og ikke mindst besidder den en fantastisk lyd, som sjældent høres i nutidens metal. Slayer har holdt fast i deres velkendte stil ved at præsentere de mest slagkraftige elementer fra Slayer-kataloget, samlet det på ét album. Jeg har sjældent haft noget lignende i hænderne som dette altomspændende thrash-mesterværk. Det er allerede én af mine Slayer-favoritter. Hvert nummer er som en spændt elastik, og intensiteten gennemsyrer hele pladen fra første til sidste sekund. Ikke alle Slayer-albums fortjener topkarakter….men det gør dette album !
Fakta
Tracklist
1. Delusions Of Saviour
2. Repentless
3. Take Control
4. Vices
5. Cast The First Stone
6. When The Stillness Comes
7. Chasing Death
8. Implode
9. Piano Wire
10. Atrocity Vendor
11. You Against You
12. Pride In Prejudice
Total varighed: 41:58 min.
Lineup
Tom Araya, bas og vokal.
Kerry King, guitar.
Gary Holt, guitar.
Paul Bostaph, trommer.
Skriv et svar