Electric Guitars? Igen? Nemlig, ja, siger vi. For ægte fans rejser i kølvandet på deres idoler, og denne gang rapporterer vi fra Gimle i Roskilde …
Anmelder Ronald var desværre blevet sejlet agterud. Vi formoder, at han pusler rundt på Karosserifabrikken med sin loddekolbe og sin stemmegaffel i et forsøg på at løse deres lyd- og teknikproblemer. Det overlod tjansen til fotografaspiranten Asger og redaktionens mest tone- og teknikdøve skribent.
Men trøst dig, kære læser. Elvis blev ikke berømt, fordi han var dygtig til at stemme sin guitar, men fordi hans musik gik direkte i underlivet. Og der har RockZeits dømmekraft aldrig svigtet!
En masse spade
Electric Guitars blev ifølge rockmytologien dannet, for at Mika Vandborg og Søren Andersen havde en undskyldning for at spille en masse spade. Så må avanceret lyrik og musikalske nybrud komme i anden række. Med den dagsorden kan man lige så godt sparke døren til Gimle ind i stedet for at banke pænt på, så der blev uden videre sat i gang med 3 gyngende rockere, ”False Flag Operation”, ”Cut Loose” og ”Incoming”, før der blev sagt godaften til et forventningsfuldt og godt pakket Gimle.
Mika Vandborg og Søren Andersen er højlydte fans af elektriske guitarforbilleder af enhver slags – både hvad angår lyd og attitude – og det indledende trekløver af sange var en god opvisning i bred smag indenfor genren. ”False Flag Operation” som et uptempo nummer i Sammy Hagar-stil, ”Cut Loose” kunne være Thin Lizzy, og ”Incoming” låner fra 70’ernes amerikanske giganter som Bad Company.
De andres spade
Så Electric Guitars spiller selvfølgelig med hele kroppen og alle de attituder, der hører sig til. Allerede efter de 3 numre var vi gennem det meste af repertoiret, fra Jimmy Page rækken guitaren mod himlen, over Billy Gibbon’s robot walk, til B.B. King’s skæren ansigter, når der trækkes lige dén tone ud af strengene.
Et par numre senere blev ”Follow Your Heart” introduceret som en hyldest til Fender Stratocasteren, der også var det foretrukne værktøj for et andet idol, Jimi Hendrix. ”Follow Your Heart” låner ærbødigt mesterens wau-wau – faktisk ligger dele af den sang så tæt op ad ”Crosstown Traffic”, at det nærmer sig plagiat.
Men når det er Electric Guitars, gør det ikke noget, for de herrer Vandborg og Andersen er sig arven bevidst, og de er så enestående gode på deres instrumenter, at næsten-plagiatet bliver den tiltænkte homage og ikke et produkt af begrænsede evner.
Tværtimod er netop musikaliteten og ekvilibrismen hele grundlaget for at afkode forbilledernes virkemidler og gøre dem til Electric Guitars egne. Noget med AC/DC? Vi skriver ”Freewheeler”. Og det du tror, er D-A-Ds bedste nummer i nyere tid, er faktisk Electric Guitars ”Headless Chicken” (der ligesom på Karosserifabrikken blev sunget af Artillerys Michael Bastholm).
Glæden ved spaden
Electric Guitars skriver solide sange, men har ikke rigtig fået nogle radio-hits. ”The Thinner The Eyebrow”, “Rock’n’roll Radio” og “Swagman” har alle fået spilletid på MyRock, men så heller ikke mere. Statsradiofonien og TV2 fik da også en svada med om den mangel, men den sure mine blev omgående vendt til ros af os publikummer for at komme ud og se musikken live i stedet.
I det hele taget er Electric Guitars et sted, hvor begejstringen og spilleglæden fylder det hele. Det gælder selvfølgelig særligt Andersen og Vandborgs sammenspil og fuldstændig vandtætte udveksling af guitarsoloer og position på scenekanten, og det gælder inddragelsen og anerkendelsen af bassist Peter Kjøbsted og trommeslager Jens Laursen i maskinrummet. Vel er de daglejere i Electric Guitars brød (og et par yderst effektive af slagsen), men Andersen og Vandborg er guttermænd og trækker dem retfærdigt ind i kampen undervejs.
Vi publikummer fik også vores humørpiller gennem små historier og selvironiske kommentarer mellem numrene. Både en sød historie om en herre, der havde tigget om ”Elevator Blues” gennem adskillige koncerter (den spillede de så igen på Gimle) og en beklagelse af, at baseballbats og knojern med EG-logo var udsolgt fra merch-boden – men at Søren i stedet kunne tilbyde en usædvanlig potent, EG-brandet efedrin til at tage juleforkølelsen med.
Dobbelt spade er dobbelt så godt
På en scene kan Søren Andersen og Mika Vandborg udstråle den samme imødekommenhed, som Dave Grohl og Bruce Springsteen kan. Der, hvor man står og tænker, at hvis vi lige fik hilst på hinanden, så ville vi blive hinandens nye bedste venner. Sådan er det selvfølgelig ikke, men charmen virkede selv på 4. koncertdag i streg, og køen til merchandise og meet’n’greet efter koncerten var meterlang. RockZeit er nogle troskyldige starfuckers, så vi var der selvfølgelig også.
Ting skal slutte med et brag, og det bestod i at spille ”Hot Blooded Woman” og ”Swagman” på et par identiske, nybyggede dobbeltguitarer. Hvis du synes dobbeltguitar lyder plat, så google lige billeder af Jimmy Page. Den er arvet af Electric Guitars og sammen med resten af pakken viderebragt fra guitarguderne til dig med ærbødig virtuositet. Husk at sige tak!